Chayenne

Chayenne, onze halve Brit/Pers, is in augustus bevallen van een prachtig
blauw katertje van 110 gram. Normaal als een kitten geboren is leg ik ze
even in een klein bakje met een warme kruik om te drogen, en leg ze
daarna bij de moeder om te drinken. Maar deze had daar duidelijk geen
zin in, en schreeuwde en krijste alles bij elkaar! Dus heb ik hem maar
meteen bij de moeder neergelegd, en als een uitgehongerd kitten begon
hij te drinken en te stampen, of hij nog nooit anders gedaan had.
Ondertussen zag ik wel dat er in de buik van Chayenne nog beweging zat,
maar weeën ho maar. Na ongeveer 3 uur heb ik iets piton gegeven en daar
kwamen een paar lichte weeën op, en een vruchtblaas, maar verder
gebeurde er niets. Na weer 3 uur heb ik de dierenarts gebeld, die zei
geef nog maar wat piton, daar moet ze op reageren, doet ze dat niet dan
moet je maar hierheen komen. Dus na lang wachten naar de dierenarts en
werd het een keizersnee. Er zat nog een dik zwart katertje in vast,
volgens hem was dat er ook niet uitgekomen vanzelf, deze woog 114 gram.
Na goed wrijven had ik nog zo'n schreeuwertje erbij, tsjonge wat kon ook
die krijsen.

Ben toen naar huis gegaan en heb meteen die blauwe ook weer aan gelegd
om te drinken, want die zou wel honger hebben nu. Hij ging ook meteen op
zoek naar een tepel, maar dacht wat is dat nou?? Wat een vieze kale
buik, bekijk het maar die hoef ik niet! Dus heb ik de buik schoongemaakt
en er een beetje melk uitgeknepen en daar de tepels en de buik mee
ingesmeerd. Maar wat ik ook deed, ik had 2 krijsende katertjes, die echt
niet van plan waren daar aan te drinken. Maar onder de oksel zat nog een
tepel die zat in het haar, die leek wel lekker te zijn, en het duurde
dan ook niet lang of nummer 2 had dat ook door. Kan je het voorstellen?
2 hongerige katertjes en 1 tepel! Enkele uren oud en dan al zo'n
vreselijke ruzie samen.

Op een gegeven moment leek het wel of ze van de sportschool kwamen, zo
uitgeput waren ze. Dit werkte dus echt niet, dus toen maar een flesje
klaargemaakt, en gaf ik ze om de 2 uur maar wat bij, maar op een gegeven
moment waren ze helemaal uitgeput, ze bleven tussendoor vechten om die
ene tepel. Kwam ik dan met de fles dan waren ze te moe om te drinken.
Toen heb ik ze maar uit elkaar gehaald misschien dat dat hielp. Maar ook
dat werkte niet. Om een lang verhaal kort te maken, die 2 mooie
katertjes hebben zich leterlijk en figuurlijk doodgevochten. Een heel
triest maar waar verhaal!

De moederpoes die had antibiotica, een kuur van 10 dagen, maar na het
stoppen kreeg ze 10 dagen later baarmoederontsteking, dus maar weer een
kuur gehaald voor 10 dagen. Daarna ging het 14 dagen goed. Dan kom ik
een keer sávonds thuis en komt Chayenne achter de bank vandaan heel erg
sloom en de haren erg piekerig. Ik zeg tegen mijn man volgens mij is ze
weer ziek, ik pak haar op schoot, en meteen spoot er overal pus over mij
heen , ze had weer hoge koorts en was erg ziek. Ik heb meteen de
dierenarts weer gebeld, en die zei begin maar meteen weer met de
antibiotica, en kom morgenvroeg om 9.00 uur maar naar de praktijk.

Zo gezegd zo gedaan, de volgende dag naar de kliniek, en toen is meteen
de baarmoeder eruit gehaald. De dierenarts maakte een snee, en de pus
spoot eruit de hele buikholte zat vol! Vreselijk! Na de operatie
vertelde hij je hebt nog 5% kans dat zij het overleeft, zij is echt
doodziek. Hij heeft haar nog wel gespoeld, maar de pus zat echt overal.
Als nu een dierenarts tegen mij zegt zij heeft nog 5 % dan kunnen ze net
zo goed zeggen de kat gaat dood, want 5 % is dus niets. Omdat ik dus
veel met de homeopathie bezig ben, heb ik in de boeken alles opgezocht
wat er voor pus, ontsteking enz was. Op een gegeven moment had ik 12
middelen gevonden, maar ja wat moet je dan kiezen. Al hoewel 5 % is ook
niks, dus dacht ik weet je wat ik geef elk kwartier 3 tabletjes dan
krijgt ze toch alles binnen, zo raakte ik haar ook kwijt, en het was het
proberen waard.

s'Avonds reageerde ze weer voor het eerst, ze wilde zelfs wat drinken,
nou dat was al heel wat, ik kreeg haar zelfs weer aan het spinnen, dat
was voor mij een klein lichtpuntje. Heb de pilletjes ook de hele nacht
door gegeven om de 2 uur s'nachts. Steeds was ze erg blij als ik bij
haar was, maar om 5.00 uur ben ik tot 7.00 uur even op mijn bed gaan
liggen. Toen ik daarna bij haar ging kijken schrok ik vreselijk, alles
zat onder het bloed, echt puur bloed! Dus belde ik de dierenarts, en
vertelde dat Chayenne een bloeding had. Volgens hem kon dat niet, ik ben
er verder niet op ingegaan, en zei alleen tegen hem: ik stap nu in de
auto, je zorgt dat je er bent! Toen hij haar onderzocht, kon hij niets
vinden, maar toen hij op de wond drukte kwam er weer veel bloed uit,
puur bloed. Maar om een ziek dier nu weer te opereren is nog al wat,
maar wat heb je voor keus? Ze kan toch ook niet doodbloeden, dus je zal
wel moeten! Dus weer onder narcose, en de draadjes van de vorige dag kon
hij er zo weer uit halen, hij was stom verbaasd dat de pus weg was. Tsja
homeopathie hè. Toen de buik weer open lag zag hij de bloeding niet, dus
alle organen uit de buik gehaald, en ja hoor aan de ophanging van de
milt zat een grote hematoom die bloedde. Toen alles weer klaar was gaf
hij mij helemaal geen hoop meer, maar ik was al blij dat de medicijnen
aan geslagen waren de dag ervoor en dat de pus weg was.

Toen ik thuis was dacht ik ook meteen hier ga ik mee door! Maar Chayenne
kwam niet meer bij, en kon dus ook niet slikken. Ik heb toen de
medicijnen heel erg fijn gewreven en druppeltje voor druppeltje op het
slijmvlies in haar bekje gedruppelt, wat een werk was dat! Maar wonder
boven wonder, in de loop van de avond kwam er weer iets beweging in
haar, ze was wel heel erg ziek. Dit alles was zondag, en s'woensdags
belde de dierenarts of Chayenne nog leefde, nou zei ik je zou niet
zeggen dat zij 2 dagen achter elkaar is geopereerd, ze loopt weer door
het hele huis, ze plast, poept, eet, drinkt, en ze is weer zo goed als
de oude. Onbegrijpelijk zegt hij, hoe krijg je het toch elke keer weer
voor elkaar. Ja, zei ik je geloofd toch niet in homeopathie?

Dus lieve mensen die dit lezen, geef de moed niet te snel op!!! Met veel
geduld en liefde en de homeopathie gebeuren er nog steeds wonderen!!
Het is vreselijk jammer van de 2 mooie katertjes, en dat ik geen nestje
meer kan krijgen, maar ik heb gelukkig Chayenne nog! Ik hoop dat ze nog
lang gelukkig is bij mij!